بررسی استاندارد EN ISO 374 در دستکش های ایمنی

بخش های مختلف استاندارد EN ISO 374

عملکرد در برابر مواد شیمیایی

در این بخش، تعاریف و پارامترهای عملکردی برای دستکش‌هایی که با خطرات شیمیایی مواجه‌اند تعریف شده است.

در این بخش همچنین طبقه‌بندی دستکش‌ها بر اساس نوع «A»، «B» و «C» معرفی شده است:

• نوع A: مقاومت حداقل ۳۰ دقیقه برای حداقل ۶ ماده شیمیایی آزمایشی.
• نوع B: مقاومت حداقل ۳۰ دقیقه برای حداقل ۳ ماده شیمیایی.
• نوع C: مقاومت حداقل ۱۰ دقیقه برای حداقل ۱ ماده شیمیایی.این طبقه‌بندی کمک می‌کند تا دستکش بر اساس سطح مخاطره انتخاب گردد.

مقاومت در برابر نفوذ

این بخش از استاندارد EN ISO 374 به بررسی نفوذپذیری فیزیکی دستکش در برابر مایعات و گازها می‌پردازد. منظور از نفوذ در اینجا، عبور مواد از طریق سوراخ‌های ریز، درزها، دوخت‌ها، یا نقاط ضعف ساختاری دستکش است، نه عبور مولکولی از خود ماده (که در بخش «مقاومت در برابر نفوذ شیمیایی» بررسی می‌شود).

هدف اصلی این آزمون، اطمینان از یکپارچگی فیزیکی سطح دستکش است؛ یعنی اینکه هنگام کار با مواد شیمیایی، خون، مایعات بیولوژیکی یا بخارات خطرناک، هیچ‌گونه منفذ یا درزی برای عبور وجود نداشته باشد.

بر اساس مقررات اتحادیه اروپا و استاندارد ISO 374-2:2019، حتی کوچک‌ترین نشتی می‌تواند موجب تماس پوست با مواد خطرناک شده و ایمنی فرد را کاملاً از بین ببرد.

روش انجام آزمون نفوذ

در این بخش، دو روش اصلی برای سنجش مقاومت در برابر نفوذ تعریف شده است:

• آزمون نشت هوا: در این روش، دستکش پر از هوا می‌شود و درون آب غوطه‌ور می‌گردد. اگر حبابی در سطح آب ظاهر شود، نشانه وجود نشتی یا سوراخ است. این روش برای کشف سریع ترک‌ها یا سوراخ‌های ریز در سطح دستکش بسیار مؤثر است. این آزمون معمولاً برای دستکش‌های لاستیکی، نیتریلی و PVC استفاده می‌شود.
• آزمون نشت آب: در این روش، داخل دستکش با آب پر می‌شود و سپس به‌صورت عمودی آویزان می‌گردد. هرگونه تراوش یا چکه در طول زمان مشخص (معمولاً ۲ تا ۳ دقیقه) به‌عنوان نشانه نفوذ در نظر گرفته می‌شود. این روش به‌ویژه برای دستکش‌هایی با درز دوخته‌شده یا چندلایه مناسب است.

مقاومت در برابر تخریب

هدف اصلی این آزمون، بررسی دوام واقعی دستکش در شرایط کاری طولانی‌مدت است.

این آزمون مشخص می‌کند که آیا دستکش می‌تواند در تماس مداوم با ماده شیمیایی، بدون تغییر ساختاری و بدون کاهش عملکرد حفاظتی باقی بماند یا خیر.

در عمل، بسیاری از دستکش‌هایی که فقط بر اساس تست نفوذ (Permeation) تأیید می‌شوند، ممکن است پس از چند ساعت تماس، دچار تخریب شوند و در نتیجه دیگر ایمنی واقعی نداشته باشند.

به همین دلیل، تست تخریب مکمل الزامی برای تست نفوذ است.

محافظت دستکش در برابر میکروارگانیسم‌ها

هدف این بخش، اطمینان از این است که ماده‌ی دستکش، ساختار دوخت (در صورت وجود) و طراحی آن به‌گونه‌ای هستند که از عبور عوامل بیماری‌زا به پوست کاربر جلوگیری کنند. این بخش به‌ویژه در صنایعی مانند پزشکی، داروسازی، صنایع غذایی و محیط‌های آزمایشگاهی حیاتی است؛ زیرا کوچک‌ترین نفوذ میکروبی می‌تواند موجب انتقال بیماری یا آلودگی شیمیایی و بیولوژیکی شود.

ساختار کلی آزمون EN ISO 374

استاندارد EN ISO 374 بر اساس نتایج آزمون‌های سه‌گانه‌ی زیر، سطح محافظت دستکش را تعیین می‌کند:

• آزمون نفوذ باکتری و قارچ: این آزمون طبق استاندارد EN 374-2:2019 انجام می‌شود و هدف آن بررسی این است که آیا باکتری‌ها یا قارچ‌ها می‌توانند از طریق منافذ ریز، سوراخ‌ها یا درزهای موجود در ساختار دستکش عبور کنند یا خیر. در این مرحله، با استفاده از محلول‌های حاوی میکروارگانیسم‌های استاندارد، نمونه‌ی دستکش مورد آزمایش قرار می‌گیرد. اگر هیچ‌گونه نشتی یا عبور عامل بیماری‌زا مشاهده نشود، دستکش در برابر «باکتری و قارچ» تأیید می‌شود.
• آزمون نفوذ ویروس‌ها: این تست با روش ISO 16604:2004 انجام می‌شود و در آن از ویروس مدل «Phi-X174 bacteriophage» استفاده می‌شود؛ ویروسی غیرخطرناک که از نظر اندازه مشابه ویروس‌های انسانی مانند HBV، HCV یا HIV است. اگر ویروس نتواند از بافت دستکش عبور کند، محصول با عبارت “VIRUS” روی برچسب مشخص می‌شود.
• بررسی یکپارچگی مواد: در این بخش، پس از تماس دستکش با مایعات شبیه به خون یا مواد شیمیایی خفیف، دوباره آزمون‌های نفوذ انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که در اثر تماس با مواد کاری، مقاومت میکروبی کاهش نیافته است.