لوگو کارخانه دستکش ماهور

استاندارد EN12477 در دستکش ایمنی

استاندارد EN12477

تعریف استاندارد EN12477 و تاریخچه آن

استاندارد EN12477 یک استاندارد اروپایی است که الزامات و روش های آزمون دستکش های محافظ ویژه‌ی جوشکاری و فرآیندهای مرتبط را مشخص می کند. این استاندارد برای اولین بار در سال 2001 تدوین شد و در سال 2005 نیز اصلاحیه‌ای برای آن منتشر گردید. هدف اصلی این استاندارد، ایجاد معیارهای مشخص در راستای استانداردهای دستکش ایمنی و اطمینان از عملکرد مناسب آنها در برابر خطراتی همچون حرارت، جرقه های مذاب، بریدگی، پارگی و سایش است.

این استاندارد در حقیقت ترکیبی از چندین استاندارد دیگر از جمله:

  • استاندارد EN388: ارزیابی مقاومت مکانیکی دستکش ها (سایش، برش، پارگی، سوراخ شدن)
  • استاندارد EN407: ارزیابی مقاومت حرارتی دستکش ها (تماس مستقیم با حرارت، شعله، تابش حرارتی و جرقه های مذاب)

می باشد. به همین دلیل EN12477 یک استاندارد جامع به شمار میرود که هم جنبه‌ی ایمنی حرارتی و هم جنبه‌ی ایمنی مکانیکی را پوشش می دهد.

تاریخچه استاندارد EN12477 به شرح زیر می باشد:

  • سال 2001: انتشار نسخه‌ی اولیه استاندارد EN12477 توسط کمیته استانداردسازی اروپا.
  • سال 2005: انتشار اصلاحیه شماره 1 برای بهبود و بروزرسانی آزمون ها و الزامات.
  • پس از 2005: این استاندارد به تدریج به عنوان مرجع اصلی انتخاب دستکش های جوشکاری در سراسر اروپا و بسیاری از کشورهای دیگر پذیرفته شد.

با توجه به اینکه فرآیندهای جوشکاری در طول زمان پیشرفت کرده‌اند و خطرات جدیدی نیز شناسایی شده است، استاندارد EN12477 نیز به مرور مورد بازنگری قرار گرفته و همواره تلاش شده است هماهنگ با نیازهای صنعت و فناوری های نوین جوشکاری باشد.

استاندارد EN12477 در جوشکاری

ویژگی دستکش های مطابق با استاندارد EN12477

دستکش هایی که بر اساس استاندارد EN12477 طراحی و تولید می شوند، ویژگی های خاصی دارند که آنها را از سایر دستکش های ایمنی متمایز می سازد. این ویژگی ها به گونه‌ای تعریف شده‌اند که بتوانند نیازهای ایمنی و راحتی جوشکاران و سایر فعالان صنعتی را به بهترین شکل پوشش دهند. در ادامه مهم ترین ویژگی های این دستکش ها بررسی می شود:

۱- مقاومت بالا در برابر حرارت و شعله

یکی از اساسی ترین ویژگی های دستکش های مطابق با استاندارد EN12477، توانایی مقاومت در برابر حرارت های مستقیم و غیرمستقیم است. جوشکاران معمولاً در تماس با شعله، فلزات داغ و جرقه های مذاب قرار می گیرند. این دستکش ها باید قادر باشند:

  • در برابر شعله مستقیم بدون سوختگی یا آسیب فوری مقاومت کنند.
  • از انتقال سریع حرارت به دست جلوگیری نمایند.
  • امکان کار ایمن با قطعات فلزی داغ یا نزدیک به شعله را فراهم کنند.

به همین دلیل معمولاً این دستکش ها با استفاده از چرم طبیعی مقاوم در برابر حرارت و یا ترکیبات چندلایه‌ی نسوز ساخته می شوند.

 

۲- مقاومت مکانیکی در برابر سایش و برش

فرآیند جوشکاری تنها شامل حرارت و شعله نیست، بلکه خطرات مکانیکی نیز وجود دارد. تماس با قطعات فلزی تیز یا زبر می تواند منجر به پارگی یا بریدگی دستکش شود.

  • بر اساس آزمون های EN388، دستکش های مطابق با این استاندارد باید:
  • در برابر سایش مداوم مقاوم باشند.
  • در برابر برش و پارگی فلزات پایداری کافی نشان دهند.
  • از نفوذ اشیای تیز و نوک تیز جلوگیری کنند.

این ویژگی ها موجب می شود دستکش ها نه تنها برای جوشکاری، بلکه برای بسیاری از فعالیت های صنعتی مرتبط نیز مناسب باشند.

 

۳- محافظت در برابر جرقه ها و پاشش فلز مذاب

یکی از خطرات رایج در جوشکاری، پاشش قطرات فلز مذاب است که در اثر حرارت بالا ایجاد می شود. اگر این قطرات به دستکش یا پوست دست نفوذ کنند، می توانند سوختگی های شدید ایجاد کنند.

  • دستکش های EN12477 باید قادر باشند:
  • از نفوذ جرقه ها و قطرات فلز مذاب جلوگیری کنند.
  • حتی در صورت تماس مستقیم، زمان کافی برای واکنش و برداشتن دست فراهم کنند.
  • بخش های حساس مانند مچ و ساعد را نیز پوشش دهند.

به همین دلیل اغلب این دستکش ها دارای ساق بلندتر هستند تا ایمنی بیشتری ایجاد کنند.

 

۴- طراحی ارگونومیک و راحتی در استفاده

یکی از چالش های اصلی در طراحی دستکش های ایمنی، ایجاد تعادل بین ایمنی و راحتی است. اگر دستکش بیش از حد ضخیم و سنگین باشد، حرکات دست را محدود می کند و کارایی اپراتور کاهش می یابد. به همین دلیل در استاندارد EN12477 تأکید شده است که دستکش ها باید:

  • دارای طراحی ارگونومیک و متناسب با شکل طبیعی دست باشند.
  • امکان گرفتن ابزار و قطعات کوچک را بدون مشکل فراهم کنند.
  • در داخل دستکش از آستر نرم و ضد حساسیت استفاده شود تا استفاده‌ی طولانی مدت باعث خستگی یا آسیب پوستی نشود.

 

۵- مواد اولیه باکیفیت و بادوام

مواد اولیه‌ی مورد استفاده در این دستکش ها معمولاً شامل:

  • چرم طبیعی گاوی یا بز به عنوان لایه‌ی بیرونی مقاوم در برابر حرارت و سایش.
  • الیاف نسوز یا آستر پارچه‌ای مقاوم به حرارت برای لایه داخلی.
  • دوخت های مقاوم با نخ نسوز (معمولاً از جنس آرامید مانند کولار).

این ترکیب باعث می شود دستکش ها هم در برابر حرارت مقاوم باشند و هم دوام بالایی در محیط های سخت صنعتی داشته باشند.

 

۶- پوشش کامل دست، مچ و ساعد

یکی از ویژگی های کلیدی این دستکش ها، طراحی آنها برای پوشش کامل دست و بخشی از ساعد است. در بسیاری از فرآیندهای جوشکاری، جرقه ها و حرارت تنها به دست محدود نمی شود بلکه به نواحی اطراف نیز آسیب میرساند. بنابراین:

  • ساق بلند دستکش ها مانع از نفوذ جرقه و ذرات مذاب به داخل آستین لباس می شود.
  • ایمنی بالاتری برای ناحیه‌ی مچ و ساعد فراهم می گردد.
انواع استاندارد EN12477

انواع دستکش های مطابق با استاندارد EN12477

استاندارد EN12477 برای دستکش های جوشکاری تنها به تعیین ویژگی های کلی و آزمون ها بسنده نکرده است، بلکه آنها را به دو گروه نوع A و نوع B دسته بندی کرده است. این تقسیم بندی بر اساس نیازهای متفاوت فرآیندهای جوشکاری انجام شده است تا هم ایمنی و هم کارایی کاربر به بهترین شکل تأمین شود. شناخت این دو دسته کمک می کند تا هر فرد یا سازمان با توجه به شرایط کاری خود، انتخاب درستی داشته باشد.

دستکش های نوع A

دستکش های نوع A به عنوان گزینه‌ی ایمن تر و مقاوم تر در برابر حرارت شناخته می شوند. این دستکش ها برای فرآیندهایی طراحی شده‌اند که شدت حرارت، جرقه و پاشش فلز مذاب بیشتر است.

ویژگی های کلیدی دستکش نوع A:

  • ضخامت بیشتر و چندلایه بودن
  • مقاومت بالاتر در برابر حرارت مستقیم و غیرمستقیم
  • محافظت بهتر در برابر جرقه ها و پاشش فلزات مذاب
  • پوشش بلندتر برای محافظت بیشتر از مچ و ساعد
  • ایمنی بسیار بالا در برابر حرارت و شعله
  • مناسب برای جوشکاری های سنگین
  • دوام طولانی‌تر در محیط های سخت و صنعتی

موارد استفاده‌ی رایج دستکش نوع A:

  • جوشکاری قوس الکتریکی دستی
  • جوشکاری با قوس زیر پودری
  • جوشکاری MIG/MAG در شرایط سنگین
  • عملیات برش فلزات با حرارت بالا

در این دسته از دستکش ها، اولویت اصلی ایمنی حداکثری است حتی اگر به قیمت کاهش مهارت های حرکتی و انعطاف پذیری تمام شود.

 

دستکش های نوع B

دستکش های نوع B دقیقاً در نقطه‌ی مقابل نوع A قرار می گیرند. در این دستکش ها تمرکز اصلی بر روی انعطاف پذیری و دقت در حرکت دست ها است. به همین دلیل ضخامت کمتری دارند و سبک تر هستند.

ویژگی های کلیدی دستکش نوع B:

  • نازک تر و سبک تر از نوع A
  • انعطاف پذیری بالا برای کنترل بهتر ابزار و قطعات
  • راحتی بیشتر برای استفاده طولانی مدت
  • طراحی مناسب برای حرکات دقیق انگشتان
  • امکان انجام کارهای ظریف و حساس مانند جوشکاری
  • افزایش بهره‌وری در فعالیت هایی که نیاز به کنترل دقیق دارند
  • کاهش خستگی دست در استفاده طولانی مدت

موارد استفاده‌ی رایج دستکش نوع B:

  • جوشکاری TIG (جوشکاری با الکترود تنگستن و گاز محافظ).
  • فرآیندهای لحیم کاری یا جوشکاری های سبک
  • کارهایی که نیاز به مهارت حرکتی بالای انگشتان دارند

این دستکش ها به ویژه برای اپراتورهایی که دقت و کنترل دست برایشان اهمیت بیشتری دارد، بهترین انتخاب هستند.

استاندارد EN407 و استاندارد EN388

نقش آزمون های EN388 و EN407 در استاندارد EN12477

استاندارد EN388 به عنوان معیار اصلی ارزیابی مقاومت دستکش های ایمنی در برابر خطرات مکانیکی شناخته می شود. این آزمون شامل بررسی مقاومت دستکش در برابر ساییدگی، بریدگی تیغه، پارگی و سوراخ شدگی است و در نسخه های جدیدتر، مقاومت در برابر برش تیغه مستقیم (TDM) نیز سنجیده می شود. در استاندارد EN12477 که برای دستکش های جوشکاری تدوین شده، بخش مکانیکی از طریق همین آزمون EN388 ارزیابی می شود تا اطمینان حاصل شود دستکش ها در برابر سایش، پارگی و بریدگی ناشی از ابزار یا لبه های فلزی استحکام کافی دارند.

استاندارد EN407 تمرکز ویژه‌ای بر حفاظت در برابر خطرات حرارتی دارد. در این آزمون، مقاومت دستکش در برابر حرارت تماسی، حرارت همرفتی، حرارت تشعشعی، مقاومت در برابر شعله، و همچنین مقاومت در برابر ذرات فلز مذاب و فلزات سنگین پاشیده شده بررسی می شود. استاندارد EN12477 از نتایج آزمون EN407 برای تعیین سطح حفاظت حرارتی دستکش های جوشکاری استفاده می کند تا ایمنی در شرایط کاری سخت تضمین شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *